განკაცებული ღმერთი, მაცხოვარი და უფალი ჩვენი იესო ქრისტე მარადის ყოვლისმცოდნეა საღვთო ბუნებითაც (თავისთავად) და მარადის ყოვლისმცოდნეა კაცობრივი ბუნებითაც (საღვთო ბუნებისგან დაუყოვნებელი გამდიდრების გზით), ისევე როგორც ორივე ბუნებით მარადისი და ერთი მეუფეა იგი, მარადისი და ერთი ცხოველმყოფელია ყოველივესი.
მაცხოვრის კაცობრივი ნება მხოლოდ იმ შემთხვევაში არ იქნება ყოვლისშემძლე, თუ ამ ნებას ჩვენ მაცხოვრის ჰიპოსტასისგან და საღვთო ბუნებისგან, ე.ი. ქრისტესგან გამოყოფილად წარმოვიდგენთ, თუ დავუშვებთ შეუძლებელს და გონებაში, თეორიაში ამ კაცობრივ ნებას განვაცალკევებთ საკუთრივ მაცხოვრისგან.
მაცხოვრის კაცობრივი ნება ბუნებითად ყოველთვის რჩება არაყოვლისშემძლე, მაგრამ ღმერთ-ჰიპოსტასთან შეერთებისა და ღვთის, იესო ქრისტეს ნებად გახდომის შედეგად ისიც უკვე გამდიდრებულია ყოვლისშემძლეობით.
***
მაცხოვრის ადამიანური ბუნება ღვთაებრივისგან გამდიდრდა.
***
***
***კაცობრივი ნებაჲ მისი... ბუნებით არა ყოვლისა შემძლებელ იყო, ხოლო ვითარცა ბუნებით და ჭეშმარიტებით სიტყჳსა-ღმრთისად ქმნილი, ყოვლისა შემძლებელცა იყო" (დამასკელი)
***
როგორც ჭეშმარიტად გაუხრწნელი გახადა ღმერთმა-სიტყვამ თავისი კაცობრივი სხეული საფლავში, ასევე ჭეშმარიტად ყოვლისმცოდნე, ყოვლადბრძენი და მეუფებრივი გახადა მან, გამდიდრებითად, მასთან შეერთებული ადამიანური ბუნება შეერთების პირველწამიდანვე.
როგორც ჭეშმარიტად გაუხრწნელი გახადა ღმერთმა-სიტყვამ თავისი კაცობრივი სხეული საფლავში, ასევე ჭეშმარიტად ყოვლისმცოდნე, ყოვლადბრძენი და მეუფებრივი გახადა მან, გამდიდრებითად, მასთან შეერთებული ადამიანური ბუნება შეერთების პირველწამიდანვე.
No comments:
Post a Comment